De preek ging over 1Kon 19:9-18 en Marcus 9:2-10. Hierin wordt verteld over de ontmoeting  die Elia had met God en de ontmoeting van Jezus, Elia en Mozes in bijzijn van Petrus, Johannes en Jacobus waar zij Jezus mochten aanschouwen in al zijn kracht, heerlijkheid en glorie.

Bergen verbinden hoogte en diepte met elkaar, het is klimmen en afdalen. Op de top  is er rusten wijds uitzicht naar de horizon maar ook naar het dal vanwaar je komt. Een plaats waar je tot bezinning komt. Klimmen is inspannend, elke stap is een stap verder weg van de aardse dingen en elke stap voelt zwaarder. Jezus beklom ook regelmatig bergen om te rust te komen en te praten met Zijn Vader.

“Hoe houden wij het uit aan de voet van berg waar wij leven?” Klimmen wij wel eens naar de top van de berg om tot bezinning te komen. Voor een moment daar boven op de berg kan de Hemel de aarde raken, je kan Zijn stem horen.

Bij deze woorden vertrek ik in gedachte terug naar Bosnië. Tijdens mijn uitzending heb ik veel gezien, gehoord en geroken. Beelden die nooit van mijn netvlies zullen gaan. Het was een zware periode. Er ruste een continue “druk” op mijn schouders en mijn hart raakte verzwaard. Waarom al deze ellende?

Ik weet nog goed dat ik op een mooie zonnige dag een berg ben opgeklommen, daarboven rondkeek en zag hoe mooi het gebied eigenlijk is. Nog zwaarder woog mijn “Waarom” als ik naar beneden keek naar het dorp dat in puin lag. Ik heb het uitgeroepen naar God en kreeg daarop Zijn antwoord. Als een zachte troostende lentebries kwamen Zijn woorden tot mij, sterkte mij en bouwde mij op. Ik ben op mijn knieën gegaan en heb gebeden, voor het eerst nadat ik op mijn 13^e afscheid had genomen van de kerk. Hij bestaat echt, omarmt mij en sterkt mij!

Vol energie ben ik weer afgedaald en heb vanaf dat moment de uitzending anders beleefd en met andere ogen bekeken.

Deze ervaring maar ook de beelden van Bosnië hebben mij gesterkt in mijn geloof en in mijn uitgangsprincipe; Zorg voor de wezen, zieken, armen en weduwen. Net als Petrus zou ik een tent willen opslaan om het gevoel vast te houden maar ik weet dat ik regelmatig de berg moet beklimmen om Hem te ontmoeten en daarna weer af te dalen naar het dagelijkse bestaan.

Wat een mooie periode is deze 40 dagen tijd toch om dit te doen; Bergen beklimmen, Gods nabijheid te zoeken, bezinnen en rust vinden om daarna Zijn dood en opstanding te mogen vieren met broeders en zusters in Christus Jezus. Na de dienst mocht ik onder het genot van een bakje koffie napraten over deze bijzondere dienst met enkele broeders en zusters. 

Richard Klerks, kandidaat Statenlid.