Gewasbescherming, maar de mens dan?
Op donderdag 8 maart was commissielid Meine Jansma namens de ChristenUnie aanwezig in Sportstad Heerenveen. Het is een informatieavond over hoe om te gaan met gewasbeschermingsmiddelen, als gemeente en als provincie. Onder andere GroenLinks, Natuur en Milieu en Urgenda hadden de organisatie in handen. De zaal was overvol met burgers, ambtenaren en politici. Zelfs de barkrukken werden in de rij gezet. Bij de ingang stond een groepje demonstranten van Extinction Rebellion.
Er kwamen verschillende sprekers aan het woord, een professor die uitlegde hoe verschillende gifstoffen werkten, wat het voorzorgsprincipe is, wat een cocktail is, ... kortom zeer informatief.
Er was iemand van Natuur en Milieu die de risico's aangaf en dit zo door statistieken en onderzoeken onderbouwde dat het een stevige impact had. Wist u bijvoorbeeld dat als je de kaart van wijnbouwgebieden in Frankrijk en de kaart van mensen met Parkinson over elkaar legt, je opvallende overeenkomsten ziet? De mensen die het meest door glyfosaat-achtige stoffen getroffen kunnen worden zijn de ouderen, vanwege verminderde weerstand, de agrariërs vanwege het gebruik, zwangere vrouwen en kleine kinderen. Daarom zijn er ook al spuitvrije zones rond scholen. Vervolgens kregen we nog voorlichting van een advocaat, die juridische aspecten belichtte.
Aan de ene kant een droge opsomming van feiten en gevolgen. Hoeveel gif gebruikt je bij een hectare lelies bijvoorbeeld. Aan de andere kant de sterke gedachte, moeten we dit wel willen? De lelie is een prachtige bloem, die zelfs Salomo met al zijn pracht en praal overtreft.
Maar als er aan massateelt zo'n levensbedreigend kostenplaatje zit, is het dan niet beter om de biodiversiteit zo te bevorderen dat we ze weer in het vrije veld kunnen bewonderen?
Mijn conclusie was na deze avond in elk geval dat we ons met het royaal hanteren van de gifspuit zelf in de voet schieten. Nee, we kunnen waarschijnlijk nog niet geheel zonder. Boeren doen ook hun best, met druppel technieken en individuele plant behandelingen zijn ze op de goede weg. De wereld moet gevoed worden, maar gaan we bij de sierteelt niet over de streep? Gelukkig leven we niet meer in het "softenon" tijdperk, maar hebben we ervan geleerd?
Tenslotte waren er ook een tweetal sprekers die ons als politici praktische tips en handvatten geven hoe we als provincie en gemeenten hierin sturend kunnen optreden. We hoeven en mogen hierin niet werkeloos toezien.
